Jak nauczyć dziecko naśladowania odgłosów? O Księdze Dźwięków słów kilka…

Nasza przygoda z Księgą Dźwięków rozpoczęła się, gdy synek miał 9 miesięcy – to wtedy właśnie poleciła mi ją przyjaciółka, która kupiła ją dla swojej córeczki.

Szybko okazało się że nazwa książeczki zobowiązuje – kryje się za nią niezwykła gama dźwięków, absolutnie zachęcająca by ją wziąć do ręki, otworzyć i rozpocząć chwile doskonałej zabawy.  Na 112 stronach czeka cała masa świetnych, kontrastowych ilustracji przedstawiających zwierzątka, przedmioty i sytuacje. Choć my dorośli znamy je wszystkie, to nie przyszłoby mi pewnie tyle rzeczy do głowy ucząc dziecko samodzielnie. Wiele dźwięków jest oczywistych, a inne zdecydowanie zaskakujące – np. mucha robi tse tse, a choinka robi cicha noc 🙂

Fantastyczna kreska w ilustracjach Soledad Bravi niezwykle cieszy oko małych i dużych. Mój synek wprost uwielbia tę książeczkę, do tego stopnia że mógłby przeglądać ją godzinami i nigdy się z nią nie rozstawać – efektem tego była reanimacja książeczki taśmą, gdyż od intensywnego użytkowania zwyczajnie pękła na jednym z łączeń.

Czytamy ją codziennie po kilka razy, przez co znamy ją już bardzo dobrze i powtarzamy bez niej wiele dźwięków. Miko z dnia na dzień potrafi naśladować coraz więcej odgłosów, dla mnie to duma x 1000 🙂

No i oczywiście w naszym wykonaniu szpinak z książeczki nigdy nie jest bleee, a zawsze mniam 😉

Księga Dźwięków jest absolutnym liderem w naszej dziecięcej biblioteczce, ale przez swoją objętość nie należy do najlżejszych pozycji. Na okazję wyjść z domu mamy też cieńsze i równie fajne odpowiedniki. Mowa tu o serii OnoMaTo. W serii znajduje się 9 cienkich i lekkich książeczek, a formuła jest dokładnie ta sama – obrazek przedstawiający np zwierzaka + jaki dźwięk wydaje. U nas zamieszkały ptaki wiejskie oraz dzikie zwierzęta, ale dostępnych jest wiele wiele więcej np. ptaki dzikie, zwierzęta wiejskie, instrumenty muzyczne, hałaśliwe przedmioty czy domowe przedmioty. Ilustracje również są bardzo ładne i szczerze mówiąc, wybierając książeczki nie wiedziałam na które się zdecydować.

 

Ano dlatego, że wspierają rozwój mowy u dzieciaków. Serio.

Oczywiście żeby dziecko mogło nauczyć się naśladownictwa dźwięków, potrzebna jest systematyka. Ta przychodzi sama, bo wspólna zabawa w onomatopeje do masa radości i dla dziecka i dla rodzica.